kaybetti yeryüzünde aradığını
gökyüzünde olduğunu düşünmesiyle başladı her şey
arttı sorulardaki doğurganlık
hırıltının melodisini çözdü sessizce
ondan beridir hiç bitmez
her dildedir artık çığırtkanlık

gökyüzüne sorduğu soruları
yerden kaptığı taşla
oturup kendi cevapladı
hem cevizi hem kardeşini ezerek

soyunup karanlığı
ateşi giydi korkarak
yaktı ne varsa
öncesine sonrasına aldırmayarak

aldı
toprağın gözyaşından
kılıcı kalkanı
hala öder durur borcunu
taksit taksit dökerek
toprağa al kanı

yorgunluğuna şehirler kurdu
korkaklığına sınırlar çekerek
ölümün uçurumlarında dolandı durdu
dokunabildiği tanrılardan
ölümsüzlük dileyerek

öğrendi sözün mızrakla yutturulduğunu
kulaklara yetiremediği şeyleri
gözlere emanet etti
kayaları azimle delerek

sonra susmayı öğrendiler
telaşında çalı çırpının
şairlere kaldı
suskunun çığlığı
büyüttüler böylece
kalabalıklarda artan yalnızlığı

22/06/2018
ali rıfat arku
istanbul