Dün akşam meydanda ki otobüs durağında,
Yapayalnız ve yorgun duran sen değil miydin?
Kendini ışıtmayan lambanın çerağında,
İnsanlara bir şeyler soran sen değil miydin?

Gördüm beyaza dönmüş, siyah idi saçların;
Çantana sığmıyordu aldığın ilaçların;
Hala eskisi gibi tatlıydı mizaçların;
Maziye dalıp hayal kuran sen değil miydin?

Hayat yıpratmış seni, bakışların yorulmuş
İçindeki fırtına yavaş yavaş durulmuş
Ne aranır olmuşsun, ne de halin sorulmuş
Her bakışa bir gülüş veren sen değil miydin?

Şükür ki rabbim seni toprağa yatırmamış;
Yıllar güzelliğinden hiç bir şey götürmemiş;
Zaman denen canavar bu aşkı bitirmemiş;
İçimdeki fırtına, boran sen değil miydin?

Otobüsün geldi bak, zorlanırsın binerken,
Sakın düşme olur mu, yardım iste inerken,
Coşari der geç kaldık, sabır edelim derken,
Rüyama gizli gizli giren sen değil miydin?

İbrahim COŞAR