Hayalim vardı Leyla boyamıştım pembeyle
Gerçekleşir diye çok bekledik perşembeyle

Ah günler kayıp gitti, zamanın ellerinden
Sıkıldım düşlerimin, hadi gel gellerinden
Bir hahar daha gitti, koklamadan bir gülü
İş işten geçti Leyla, göremezsin bülbülü
Asla ötmeyecektir, yalvarma şakı diye
Abartmayacaktı gül cefayı, hakkı diye
Kırlara gidecektik, ki sensin kır çiçeği
Ve güzelleşecekti, Kaf Dağı’nın eteği
Koklarken saçlarını rüzgâr kıskanacaktı
Kirlenince yağmurla, gece yıkanacaktı

Hayalim vardı Leyla’m, anlatırdım güllere
Ve güzelliğinden çok bahsettim bülbüllere
Gecenin dilindeydin, mah da ismini andı
Ben ağlarken ufuklar kırmızıya boyandı
Ellerinden tutayım dedim yürürken yolda
Şu kalbimi değil de, seni göreydim solda

Akşamları otursak, Porsuk’un kenarına
Bıraksam bedenimi Leyla’mın kollarına
Zülüfleri taramak, isterim beş parmakla
İnan sevineceğim tek bir tel koparmakla
Leyla ne mey bilirim ne de köhne meyhane
Şarab-ı aşktan içtim, ben sarhoşsem sana ne
Sen de haklısın sen de seven olmamış seni
Candan tatlı görecek, kadar tek bir buseni

Hislerimi şehvetten, sandın değildi Leyla
Temiz özümü polen ettim aşk denen bala
Umarım anlarsın yâr, şiirdeki sırları
Aşk dediğin sürmeli, aşmalı asırları





S / ÂYE 8 HAZİRAN 2018 / ESKİŞEHİR