7
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
900
Okunma
derin çizgilerin ardına saklanan
soğuk bir kayboluş var sanki içimde
güneşin bile elleri çatlak
uzansam da yakmıyor eskisi gibi
sadece
k’an kokuyor yanılmışlığım
ışığını kaybetmiş duaların kördüğümünde hâla yüreğim
sarıl ki bana
kirpik uçlarıma değsin sen kokan gülüşlerim
sesimin koyusundan öpsün
sessiz sevişlerim
sen sarıl ki
alnımın karasından aksın kaderim
....
öksüzlüğüne doyan, sırılsıklam bir bulutun
yitik öznesi aslında
susturulmuş göğüs kafesimle inatlaşan
mum ışığına dahi razıydı bu şehir oysa
ceplerinde biriktirdiği yağmurlara yıldırım düşmeden önce
az biraz soluklanmalı şimdi
puslu bir şiirin en kuytu nefesinde
.....
emelgüneysu/geçmişbirzaman