üç beş adım ötede
kaderi çıkarıp suya attım
tanrım beni rahat bırak
bu oyunu birazda
kendi kurallarımla oynayayım

amaçsızca kondu
hüznümün kuru dallarına göçmen kuşlar
kendi sesini bastıran bir suskunluğu boğazladı
kuşlara yandaşlık eden akşamlar

geldi betim yoksunu sözcükler
dar ve karanlık sokaklardan sürgün edilmişler
ve hiçbir şey söylemeden
bu yaralı şiire yerleştiler

ben görmedim ayağıma takılan taşı
peki tanrım sen neredeydin
ben içimden düşerken
içimdeki uçurumlara
senin ellerin neredeydi

çekil önümden tanrım
içimde bir gitme telaşı var
ve çıkarma o kalemi cebinden
unutmuşsun galiba
alnımda yazılacak yer mi var

her şey dursa bende
yaşadıklarımı bir şiirle sadeleştirdikten sonra
gitsem suyun durduğu yere
bir nehrin ellerinden tutarak
tanrım bulutlarına sahip çık
ne geçecek eline
nehrimi katil ederek

01:00
08/06/2018
ali rıfat arku
istanbul