Колокольчики смотрят невинно, звеня своими шляпками, расплескивая сладкий аромат своего сердца.

Одинокая женщина собирает листочки чая, утопая в зеленом море блаженства.

Потемневшие вершины вглядываются вдаль, надеясь увидеть чудо.

Солнечные лучи протянули серебристые нити, обнимая благодатную землю.

Ветер рисует узоры пушистыми красками облаков, радуя небо.
*
Звонкий голос, убегая в бесконечность, позвал меня в странствие.


çançiçeği, masum bir şekilde görünüyor, onların boynuzlarını çalıyor, kalplerinin tatlı aromasını döküyorlar.
Yalnız bir kadın çay yapraklarını toplar, yeşil bir deniz suyunda boğulur.
Karanlık zirveler bir mucizeyi görmeyi umarak mesafeye doğru akarlar.
Güneş ışınları bereketli toprakları kucaklayan simli ipliklerden uzandı.
Rüzgar gökyüzünü seven kabarık bulutlar ile desenleri çizer.
Sonsuza kaçan bir zil sesi beni bir yolculuğa çağırdı.