9
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
919
Okunma
yalancı baharların mülteciliğinde
ve sökemeyen bir şafağın karartısında kaybedildi
kim vurduya giden sevda
"kül tablasının boyunu aşan şiirler basmalı şimdi uzayıp giden mısralara"
karanlığa kırmızıyla yazılan çığlıkları hatırlatıyor yoksunluğun
akıl tutulmalarının da gereği kalmadı
hasrete mahkum geri kalmışlığın bekleyişinde
terk edilmişliklerin çizelgesine bu ömür çok fazla çünkü
ölümcül mevsimlerin eğretisinde
caddeler solgun renklerle bezenmiş sanki
ressamını yitirmiş toprak kokusu gibi yanıksı
boş çerçevelerin donukluğundan sormalı hem
gök kuşaklarına hapsolan yetim gülüşleri
-sonuçta bir avuç yanılmışlık masal fısıltısı beklemek
.....
gün gelir
ıslanmadan ağlamayı da öğrenir
sancılı zamanlar doğuran kimsesizlik
emelgüneysu/geçmişbirzaman