Sevgi, ırmak ırmaktı kapkara gözlerinde
Baktıkça taşan, taşdıkça çağlayan
Hayran olurdu sana her bakan
Sendin hiçbir zaman aşkına doyulamayan!..

Merhamet engin bir denizdi gönlünde
Şeytan bile bazen ümitleniverirdi bu minvalde
Erir giderdi kalpler mübarek ikliminde
Seni sevmeyenlerin ise gözlerine inerdi kapkara bir perde!..

Aşktın, sevdaydın, canandın Aişe’nin canında
Fedakârdın, mükemmel bir aile reisiydin Hatice’nin yanında
Çok kıymetliydin bütün eşlerinin gönül dünyasında
Herbiri en kıymetli hissederdi kendini senin nazarında!..

Musab Bin Umeyr’in tercih ettiği dünyasıydın
Bilal i Habeşi’nin Muhammedî ezanıydın
Ebubekir’in herşeyini verdiği arkadaşıydın
Sen canlar canı Muhammed Mustafa’ydın!..

Yoluna can sunulan sevgiliydin
Kâh feri sönen gözlere ışık, kâh gonüllere müjdeydin
Âlemlere gönderilen en büyük rahmet tecellisiydin
Sen güzeller güzeli Mevla’nın rahmet eliydin!..

Ondört asırdır içimizde yaşayan Ey Sevgili (sav)
Doyasıya yaşamak isterdim ben de mübarek iklimini
Sesleniyorum sana, ben ki boynu bükük bir ahir zaman ümmeti
Nolur bırakma, bırakma beni de sahabelerini bırakmadığın gibi..

Bırakma ki yaşayayım senin yolunda
Öleyim gözümü kırpmadan bu kutlu yolda
Islanayım kana kana rahmet yağmurunda
Sana en güzel şekilde kavuşmak nasip olsun bana da..