1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
938
Okunma
kendi şiirine ağlamakmış
gurbet
sürgün kentlerin ilk adımıymış
bir aşkın köşebaşında susmak
kelime öksüzü bir mektubu
gülüşüne postalamak
yalnızlığın
göçmen kuş olduğuna inanmakmış
umutmuş
hem gelişine
hem gidişine
dem tutmak
sırrını kağıtlara döküp
kalemle yaralarını kanatmakmış
şairlik
hiç kimsenin ve hiçbir şeyin
ellerinden tutarak
acının ortasında oynayan
çocukmuş şiir
ellerindeki heyelanı
içindeki depremle düzelten
bir kadınmış gece
gündüzden sakladığını
gökyüzüne serpiştiren
yolun yarası uçurum
yürek kabarması dağ
dudaklarının kuruması çölmüş
dişi peygamberdevesi zaman
senin aşk çağrına koşmakmış
yaşam
01:46
05/06/2018
ali rıfat arku
istanbul
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz