Sevmeden yaşamak, görünen hayatın özü değildir,
Kaderin buyruğudur birkere, yaktığı gözü değildir,
Anlam yönünden tartışılmaz aşk, sadece meyildir,
Kapıldım, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Yetkililer daha ciddi bir şekilde organize etmeli,
Ya da verdiğin azın sanmayıp, o sevgiliye yetmeli,
İçinde yaşayan insanların çektiği acılarsa bitmeli,
Ne yapmalı, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Güzel sözler, güzel söyleyişler, bir korkunç geliyor,
Sanki iş için başvurmuşum, mülakatla beni eliyor,
Oysa aşktan Mecnun’dan farksızım yürek deliyor,
Çare ararım, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Düşüncelerim, çok kolay okunur, ak kağıt, üstünde,
Değişik saplantıların içinde kalma, bari küstüm de,
Herkes kendinden bir şey katar, içten bi dostum de,
Yanmadayım, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..


Aşk, en güzeli ortaya koymak için, hiç, düşünülmedi,
İçteki büyük devi uyandırana, güzel-çirkin denmedi,
Gönüller bir olunca samanlık seyran, sevilen bilmedi,
Gecem gülmedi, gündüzüm gülmedi benim, gülmedi!..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.