Yağmurum saymadım kaç bahar geçti
Ne mevsimler nede sene bilirsin
Can kuşu kafesten usulca uçtu
Göğsüme rahatca inebilirsin

Beklerdim gelmezdin aklım kalırdı
Vesvese uykumu esir alırdı
Gözümü kırpmadan sabah olurdu
Seninle başlardım güne bilirsin

Sanırlar dünyada avere gezdim
Ben senin yoluna ömrümü ezdim
Gözümde büyüttüm şiirler yazdım
Boynunda küçücük bene bilirsin

Çıra oldum kendim yaktım ocağı
Canımla ısıttım köşe bucağı
Körpesin bilmezsin başka kucağı
Sanırdım göğsümü sine bilirsin

Bu aşkın alemde varsa bir eşi
Daha sıcağıyla yakmak güneşi
Direk yüreğine tutup ateşi
Köze sok elini dene bilirsin

Ne mekanım oldu ne başımda dam
Sokağa döküldü ruhumdaki gam
Dediler mecnundur deli bu adam
Sayende kavuştum üne bilirsin

Ayrılık acıdır rahat yatırmaz
Huzur gözlerime gelip oturmaz
Kaybolan gençliği geri getirmez
Akları kapatır kına bilirsin

Hayat bu derler ki çıktığını in
Zamanda kaybolur bıraktığın ün
Dağların ardına çekilirde gün
Bir daha dönülmez düne bilirsin

Yağmurum ben olmam bahar erişir
Düğün bayram olur küsler barışır
Turnalar içine sende karışır
Muhacir kuşlarla dönebilirsin
02.06.2018/KONYA