Aşk vurdu bizi doktor...
Ve gelecekse o da bir kadın iyi gelir yalnızlığıma, kuruş kuruş tükenmeden nefesim...

Hanidir bekliyorum doktor, ama gelen yok!
Radyolar sustu, çiçekler uyandı uyanacak, bir kitap daha bitti bitecek...
Yorgunum doktor, kırgınım, çalınmışım...
Ve boynumun örsünde bir demir balyoz...
Ne yapsam sevdiğim yerlerden yere düşüyorum doktor...
Ne kadar da garip duruyor demi yere düşmüş bir şiir kitabı?
Aşk vurdu bizi doktor!
Ölmek istesem künyesine yazardım şiirin;
"Fünyesini, fişini çek..!"
Ama ölemiyorum be doktor!
Nâmert vurdu mu en acımasız yerinden vuruyor...
Ölemiyorum doktor...
Süründürüyor...

Koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istedim bazen satır satır okurum diye gözlerini...
Ve Nâzım’dan şiirler yetmiyor doktor.
Bir reçetem olsun isterim...
Aç karnına iki kaşık şiir ve bir içim sen...
Bana bunu yasaklama doktor...
Mutlaka ölmeliyim!
Yorgunum...
Sen benim gibi garip bir şâir olsan ne yapardın doktor?
Aşk vurdu bizi doktor!
Aşk vurdu...
Anlamadın mı?
Ölmek istesem zaten eksiksiz ölürüm...
Ama ölemiyorum doktor...
Nâmert en acımasız yerinden vurdu..
Süründürüyor...

Ömer Altıntaş