bir gün yüreğimi de alıp gideceğim, ben buralardan
söylen o vefasıza, gönlün hesabını kapatsın sevdan
seni içimde sır gibi tutacağım, dönüşecek heyulaya
tek tesellim olacak, gündüz gözüyle gördüğüm rüya.

eğer gidecekse birileri bir bahaneyle, bu kalp onu hisseder
bilmiyorum yüreğime oturan, o amansız sızı ne zaman geçer?
yüreğim yangın yeri magmanın ortasında, kimse söndüremez
kim ne bilsin kimin derdini? derdinin de dermanını nasılsa bilmez.

eğer bir kalpte durmak artık farz olmaktan çıkmışsa
hazırlıyorsa kendinden gitmek için ipleri koparmışsa
her şeye hazırlıklı olmak gerekir diyeceğimde kuru bir teselli
dibi olmayan süresiz bir karanlık gibi içimdeki acılar besbelli

kolay mı sanıyorsun aşk ile yanan yüreği birden terk edip gitmek?
kolay mı birbirinin gözlerine bakarak, akıtılan yaşları hatırlamak?
kolay mı bir damla yaş için kalbin hissettiği o ulvi duyguları anlamak?
hatıralara davetiyedir, çalınan bir türkü gibi yüreğinde mest olmak.

şimdi her şey anılarda saklı, geçmişin ayak izleri melodilik bir şarkı
unuttuğunuzu sandığınız aşklar geçmişlerde depreşir, sevdanın farkı
nasıl unuturum o güzel gözlerine bakarak dalıp gittiğim düş saatlerimi?
nasıl unuturum kimse de yaşamadığım Rabbimin hediyesi sevmelerimi?
*
yusuferdoğan