her yerim kırık sanki, her yerim fay hattı
deprem dışarı da değil, benim yüreğimde
ancak yaşayanlar bilir ve anlar sözlerimi
depremden daha şiddetli, acılar depreştiğinde.

şayet insanın bir bekleyeni varsa kavuşmak kadar güzeldir de,
lakin, her rüzgar estiğinde ruhumda hasretin elemi öylesine sızlar
burkulan içimle ve donuklaşan gözlerimle bakarken dalgın yollara
bir köşe başında annesini bekleyen çocuklar gibi, acım beni gizler.

bel ki; yıllar kovalayacaktı hep yılları, bir biri ardına baka baka
benim hüzünle hatırlayacağım, tüm acına rağmen gülüşlerindi
aslında bir teselliydi, armağandı ve sende biliyordun bu işin zorluğunu
kendini alıp gitsen de uzaklara aslında seninle giden kendiliğinden kalbimdi.

itiraf ediyorum yüreğim bir çok kişi tanısa da seninle sükunete erdi
okudum bir özlemin türküsünü, sızlayan yüreğimle doladım dilime
şimdi sevdalı denizlerin kıyısında kırık dökük bekleyen tekne misali
seni bekliyorum bir ümitle kuşandım kürekleri yüreğimi aldım elime.

yusuferdoğan