Bir yanım kir eğretisi yangınlar
Kusurlu laf olmuş mahlukat-ı insan diline masumca bakılan aşk..


Sevdanın acı dikeni kirli bir kan pıhtısıymış avuçlarımda
Bilemedim..
Lâl iniltiler sürülmüş gönül evime
Aldandım..aldandım..
Çözemedim...



Aşk sandığım şeyler malum bir yalandan ibaretmiş
Yıllarda ömrü tükettiğim an niyetine
Dönüp baktığımda boş bir hâyâl




Altı üstü iki kelamı üst üste koymak üstadlıktan sayılmış
Yanılgımmış
Ne sansarmış –delişmen
Kuzu postuna sarınmış bir çakaldan ibaret
Fikrime doğan düşselikler uyandırdı beni
Post çürüdü çakal göründü nihayet..




Ben kendimde değilmişim meğer
Meğer yanılgılarımmış tutku sandığım
Bir vakit bir vak/it’e yüreğimi emanet etmek derin boşluğummuş
Aşk sandığım cahilane sarhoşluğummuş
Anlayamadım..




Süpür ey zaman
Süpür bende aşk sandığım kirleri


Süpür ey zaman süpür
Bende tutku sandığım kendini bilmez kibirleri


Eyvah yanılmışım benden çalmışlar beni yeni buldum
Eyvah beni uçurumlara atmışlar yeniden doğruldum..




Gerçek aşkı bulma zamandır şimdi
Uyan yüreğim uyan..
Ruhumda karabasan ve derin inilti
İn aman el ferman
Koyaklarımda sancının en acısından
Fetretten uyanmak şimdi….




NİLÜFER SARP
EKİM.2013