6
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
1583
Okunma
kaçıncı sensizlik bu
boğum boğum notaların dile geldiği
kaçıncı yoksunluk
hüzzam makamının iniltisinde
ya da bir bebeğin ninnisinde
usuma düşen hatıraları
firar edilen düş artıklarından topladım
sis entarili bulutlardan süzüldü kimsesizliğim sonra
ya da bazen
gök delindi en lâl haliyle
deniz aşırı zindanların umarsız karanlığına kusarken kendimi
.....
nefesim ciğerime çizik atarken
avazlarım sus-a bürünüyor dilimde anne
yorgun salıncakları kucaklayan yüreğim
ölüm olup asıyor kendini defalarca kirpiklerimden
miladı dolan yaralarım kanıyor tek tek
kor sancıların hapsolduğu göğüs kafesimde
yüzüm
karanlığın köhne menziline dursun
siz,
annemin hüzün sarkıtlı bakışlarına gömün beni
emelgüneysu
Cevap Yaz