RABBIM CELIL

RABBİM CELİL
On sekiz bin âlem ehlin var eden Rabbim Celil,
Dönderip dergahına hem zar eden Rabbim Celil,
Kudret ile Arş evin döner eden Rabbim Celil,
Heybet ile Ferş evin dümdüz eden Rabbim Celil,
Emr edip, bir yumurtayı nur eden Rabbim Celil.

Ayrı tutkuya gönderip rayını her bendenin,
Hoş acap serişde ile mürdenin hem zindenin,
Ormanlar içre aslan her yırtıcı derrendenin,
Yer yüzünde her ne var, mur u mar cünbendenin,
Rızkını maksum edip, hazır eden Rabbim Celil.

Nice peygamberlere kıldın ata-yı devleti,
Imtihan edip nice kullara derd-i mihneti,
Lütf ederek vermiş o Musa’ya feth-i nusreti,
Dine dava eylemiş, Firavn’ın artıp şirketi,
Hepsini bu cihanda har zar eden, Rabbim Celil.

Kimi derviş eylemiş, sanki teninde canı yok,
Kimi yüz işret ile, kimin yemeye nanı yok,
Kimileri Karun gibi yığmış, hayr u ihsanı yok,
Hem o dünya, hem bu dünya kiminin armanı yok,
Kiminin yerin azab-ı nar eden, Rabbim Celil.

Ey, Hüda, Mahtumkulu’ya lütf-ı ihsan, eyle sen,
Bütün ümmet cürmünü afında yeksan eyle sen,
Dünya ahır maksadım sen gel de asan eyle sen,
Keşf edip ilm-i ledüni, ehl-i irfan eyle sen.
Bihabar dillere sır âşikâr eden, Rabbim Celil.


MAHTUMKULU FIRAGI