7
Yorum
39
Beğeni
5,0
Puan
1553
Okunma
Kendime iyi bakayım
Serseri narası bu sessizlik
Bu sokak lambası kırıklığı fersiz gecece
Ürkünç duvar havlaması yanımsıra
Yazıları alında taşır gibi şeksiz
Amenna
Bütün kuşlarla birlikte ölümlüydüm ben de
Evden çıkarken ıslıkla türkü söylüyordum
Küçücük kalbimin kuşcana çırpınmasına acıyordum kafesinde
Sıradan bi akşama benziyordu aslında
Ben gölgem ve duvar
Çöküverdi gece gibi üstüme
Halbuki parçalanmış bi aynada büyümüştü çocukluğum
Az pus düşse sağıma yaslardım başımı
Soluma kederi oturturdum
O bilirdi türkü söylemeyi
Uzun kısa
Ara sıra adımı oyardım kimliğimden
Yerim boş kalırdı
Gün saat ve aylar
Yani hem gerçek
Hem anlamsız
Zamanlar
5.0
96% (23)
4.0
4% (1)
Cevap Yaz
