Radyosunun başına oturmuş güzel kız.
Yazdığım bu şiire ister sevin ister kız.

Alay etme benimle erken yatır bu diye ,
Bu uykular ruhuma çocukluktan hediye .

Badireler atlattım dağlar denizler aştım,
Sen okulda okurken ben kimlerle savaştım.

İnşallah şiirlerim o dimağını yorsun,
Belkide bu bir deli deyip eğleniyorsun.

Bir kaç satırla sana bahsedeyim kendimden,
İşe güce yaramaz ihtiyar şairim ben.

Belki her satırını okuyorsun el gibi,
Her yanım hüsran,keder,ucu kopmuş tel gibi .

Arşın Arşın bağlayın aşk kokan kemendimi,
Artık mezara gömdüm hem şiir hem kendimi .

İs kokan duvarlarda duman içinde yattım,
Radyocu kız işte ben ömrü böyle yıprattım.

Canım can çekişirken duymadı hiç biriniz,
Geceye dem vurdunuz şiirleri içtiniz.

Nasılda sallanıyor kurduğunuz salıncaklar,
Elinizde darbuka ziller dilde şakşaklar.

Radyosunun başına oturmuş güzel kız.
Yazdığım bu şiire ister sevin ister kız.
*
Kaç gecenin ardından sustu bilsen bu kalem,
Mührü kopmuş kökünden Hüzünlü dür bu alem.

Bizler teselli diye şiir yazarken her gün,
Elde ya karnaval var ya balayı ya düğün.

Seni dinleyenlerin keyfi yolunda hele,
Mutluluk yapışmadı bizdeki kör bir tele.

Bize okkayla değil mutluluk gram gram,
Kantarın topuzu yok ne yapsın bu Adam.

Anlarsın sende elbet bu alemde gezdikçe,
Arama çocuklukta kaldı bütün eğlence.

Radyocu aklımda iken söyleyiverem şunu,
Seni yaralı koymaz öldürür dost kurşunu.

Radyosunun başında bir kız ağlayıp duruyor,
Gelen geçen bu niçin ağlar diye soruyor.

Belki bendeki bir sis sendeki başka duman,
Bizde her gün matem var ne iş vay anam anam.

Beyaz yaprak üstüne yapıştı kaldı herşey.
Bazen tatlı bir rüya bazen masaldı herşey.

Çok geceler ıslandı sitem etti yastığım,
Hiç teselli vermedi şu bağrıma bastığım.

Radyosunun başına oturmuş güzel kız.
Yazdığım bu şiire ister sevin ister kız.


HARUN YILDIRIM

Radyoların prensesi FUNDA SAĞLAM a hitabedir