Radyosunun başına oturmuş güzel kız.
Yazdığım bu şiire ister sevin ister kız.

*

Daneleri dökülür gönlümüz harman yeri
Hanımız hanlarımız yolcuya kervan yeri
Can taşıyan nefese yüreğin derman yeri
Aç birazcık sesini radyonun Radyocu kız
Gökteki ay parlasın utansın bu gün yıldız


Seni terk etmek gibi böyle bir huyumuz yok
Yangına su cekecek başka bir kuyumuz yok
Ne bir çeşme ne pınar bir damla suyumuz yok
İşte gördüğün çoban susuzların tanığı
Sessizce akan yaşlar gözlerimin yanığı

Ne caz ne pop nede watz böyle şey gitmez bize
Tüm radyolar toplansa bir funda etmez bize
Elli üç hafta çalsan vallahi yetmez bize
Nerden nere götürdü bozkır yolları beni
Mas mavi gök yüzüyle dinledik inan seni

Her satıra düşmüşse ayrılığın busesi
Boğazı düğümlenir tir tir titrer nefesi
Yırtılıp parçalanmış şairin elbisesi
Sızlar Gönül yırtığı dikmezler Radyocu kız
Yüzsüzler yüzümüze bakarlar arsız arsız

Sabrın metanetini eleyip koydum kaba
Elimde eski bir radyo postum çuldan bir aba
Ben her gece böyleyim efkarlıyım ben baba
Bir şair vardı deyin öylesine anılan
Kadere inanmışım hesabı var sanılan

Aç oku şiirleri gönülleri mest eyle
Muhannetin tuttuğu kadere bir şey söyle
Sonunda sende şiir yazdırdın bana böyle
Aç birazcık sesini radyonun Radyocu kız
Gökteki ay parlasın utansın bu gün yıldız

HARUN YILDIRIM