Kara çalınmış günlerin ertesinde,
ellerinde güneşlerle gelen yar! 
Huzuru içirdiğin yüreğim şimdi hüznü içiyor ellerinden,
bilesin! 
Yüreğine kanatlanan yüreğin kanadı kırıldı, kanıyor. 
Göğe uçurduğum umutlarım vuruldu bir bir 
Hüzün ki, yokluğuna katık ettiğim,
Yine dolandı eteğime, peşimi bırakmıyor.

Adının her harfini gözyaşıma çizdim 
ve titrek bir yürekle yokluğuna ektim 
Sen avazın çıktığı kadar susarken
ben taze çığlıklar yeşerttim sana!
Nefes nefes acıyı yonttum adınla, 
Yokluğuna buladım ellerimi, 
Yüzüme bölük pörçük diktiğim yamalı gülüşlerdeyim şimdi.

Ah yar! 
Ah! yoluna ,can diye diye benden geçtiğim, 
Ah suskuların şahı,

Bir çözebilsem boynuma doladığın sessizliğin düğümünü 
Bir yudum harf düşse, hisseme alfabenden
Yalın ayak çıktığım yokuşlarında düşmeden bir yürüyebilsem.

Öyle bir acı ki bu! nasıl anlatılır bilmem 
Kırsan kırılmaz, büksen bükülmez 
Ateşler yakmaz, sular söndürmez!
Söylesene yar! 
Hasretini adımlasam kaç adımda biter? 
Özlemin kaç nefestir saysam? 
Bilemezsinki 
Akla sığdıramazsın bu denklemi 
Nasıl anlatayım ki daha hal-i pür-melâlimi...

Sen yine sükutu giyin yar! 
Dilersen hiç konuşma. 
Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda.
Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim.
Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim, 
Söz verdim ben bu yüreğe, 
Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim