ben ophelian

bir klan prensi

bir hayal simgesi

var olmam mantığın ötesi

 

yüreğim aşk dolmuş

dilim susmuş

kalemim konuşmuş

şiirlerim bazen olgun

bazen pervasız olmuş

 

zaman zifiri karanlığa gebe iken
sen doğmaya namzet iken
ne işim vardı diye soruyorum kendime
sen doğuyormuşsun gebe karanlığın içinden geçerken

 
destanlar yarı hayal yarı gerçek
gerçek olan mı, hayal olan mı gelecek
saklı bahçede bekledim içimi titreten
hangi zaman ötemden geçecek


yorgun vakitlerimin en yılgın ağında
yakalanmış bir yürek oldum sığ ormanda
ey nasırlı ellerin sahibi toprak
hadi söyle üstüne hangi güzel ten basacak

 
durdum hayatın orta yerinde
ne yaşım ilerledi ne yüreğimdeki geriledi
zaman seni büyüttü benim sabrımı küçülttü
karşı kıyıdan gelen kokun sabır yüreğimi büyüttü

 
bir yasemin çiçeği düştü yıldızlardan omuzuma
bir korku düştü içimde büyümüş aşk çarmıhına
bir sır gerçek mi olacaktı yoksa sır kademine mi basacaktı

 
rüzgarın estiğini hissettim ürperirken ellerim
gözlerim lal oldu görünen her şey hayal
varlığın göğsümü deldi geçti
sırtın sırtımı sırtladı ardın ardıma düştü
seni gördüğüm yüzün değil ardında dalgalanan saçlarındı

 
o vakit bu vakit yıldızlar altında seğirmekte gönlüm
bastığım yerde yüreğim toprağa gömülü
her büyüyen çiçek şiirlerimle süslü
vakit gelene kadar ben sırlı ophelian
gecenin gebe kalmış bağrında sana doğmak için bekliyorum