Hu diyen bir nefesim neyin dilsiz dilinde
Eriştiğim kalpleri alevimle saran ben
Kör bir bıçak olurum İbrahim’in elinde
Hangi boyna değersem İsmail’i soran ben

Kerbela’da utanan bir damla su olurum
Hüseyin dudağında yoksam niye varım ben
Kahpe Yezid elinde öyle titrer dururum
Hainleri ahrette yakacak o harım ben

Güzel Yunus gönlünde tükenmeyen huzurum
Gelin canlar diyen o tatlı dil de bendendir
Bir küçük diken belki güzellikte kusurum
Bülbüle hasret ile yanan gül de bendendir

Tek ayağım üstünde takva ile dönerim
Bir elim gökyüzünde bir elim yeryüzünde
Dost uğruna baş verip güneş iken sönerim
Şems’e benzeyen benim Mevlana’nın yüzünde

Yakup’un gözlerine sürülen gömlekteyim
Sultan ettim Yusuf’u kör kuyudan çıkarıp
Veysel’e nasip olan bir siyah yelekteyim
Annesine dönmüştü peygamberi bırakıp

Zülfikar’la elinde adaleti sağlarken
Ali’nin ciğerinde yanıp duran kor benim
Evladını unutup baban için ağlarken
Sabrın dahi tükenir Fatma’daki zor benim

Uzaklarda arama içindeyim özünde
Seni davet eden o peygamberin sözünde
Yüzlerce yıl uykuyum Ashab-ı Keyf gözünde
Çamurdan bir bedene lütfedilen sır benim

Beyazmelek/11.05.2018