sis çökmüş bahçenin sabahına
karışır kuş sesleri ahına
sevabına günahına
zaman akıyor

soluğum hasrete yol alıyor
bi hüzün ki yakıyor
sorma annem gözlerim öflez bakıyor
binlerce kıymık birden gelip batıyor


bahara çıkmak herkes için emek
derin bir nefes almayı hak etmek demek
var olup da yokluğuna kızdım bişeylerin
en çok da senin gibi güzel sevdim demek


acıyı kuşanmadan önce
güneşin alnına bulut
eski bi süt kokusu gibi durdu resim de

"sonra her şey çığrından çıkıyor
köşede gözüm kalıyor
kapıda kulağım
ayağımın biri eşikte biri avluda
hiç örselenmeyecekmiş gibi biriktirilmiş onca anı
ters yüz oluyor
umur insanın en çok neresinde.."

bilesi
içilesi
toplanası
hava da tam çay havası ha...


büyükler de saklambaç oynar
hep bi sebebin arkasına saklanıp
görünürler ama acıyan yerlerim seni okuyunca

yetmiş altı yaşın da annemle
çaylıkta saklambaç oynuyoruz
kim demiş sevmenin yaşı var diye
yüreğimiz hep on sekizin de annem...

elma dersem çık.. elma dersem çık... ahım olma...