ATEŞ-İ SUZAN

Yanmak doğumla başlar, sonra gözdeki yaşlar,
Hepsi saftır temizdir, bazen ders verir kuşlar,
Çabuk geçer bu hayat, dikilir başa taşlar,
__Beyin kalbi soğutur, yanar ateş-i Suzan,
__Güven bitmiş söz kalkmış, budur dengeyi bozan!

Her yerde anlatmalı, kul hakkı başta haram,
Hak kutsaldır bilirsin, geçmesin hiç bir gram,
Yaşarken insanların, hayatı olur dram,
__Bir ömürlük vakit var, konar ateş-i Suzan,
__Gözümüzün önünde, kaynar büyük bir kazan!

Matemin ağırlığı, dertlerini dert katar,
Nefis öne geçince, dünyayı tümden satar,
Fincan elde olsa da, kahveyi döküp atar,
__Sır bazen tek cümledir, anar ateş-i Suzan,
__Tek başına kalır hep, şimdi mevsimi hazan!

Derinliği bilinmez, taşlık yerde bu çakıl,
Her söylenene kanma, irdele öyle takıl,
İğne yuvası çöker, yok olur tümden akıl,
__Kaynatılmış köpükler, donar ateş-i Suzan,
__Ağaç dalı kıskanır, anlatır bunu Ozan!

Çok gedikler açılır, yalnız kalır bir yanı,
Mutasyona uğrayıp, rivayet olur anı,
Özellikle incele, dostu düşmanı tanı,
__Giyinmiş saklanıyor, kanar ateş-i Suzan,
__Sabahın tan vaktinde, gel de köşeye uzan!

Paslanmış demir sürgü, hiç geçmez ki bu gamlar,
Düşer renkli gölgeler, gözyaşı tek tek damlar,
Toz olmaya mahkûmdur, kırılmış bak tüm camlar,
__Çok hata veriliyor, onar ateş-i Suzan,
__Gelip geçti hayattan, bu satırları yazan!
Bu satırları yazan…

H.Hakan KURTARAN
24.04.2018- Denizli