TOPRAK OLARAK KALIRIZ

Toprağın özünü bildik.
Çeke çeke öze varmayı öğrendik.
Havayla nefesi.
Ateşle ocağın elevini.
Sudaki hayatın farkına vardık.
Güneş kaynattı yüreklerimizi.
Rüzgar körük gibi alevleri yükselti.
Yaktı bizi kül etti.
Yağmur yağdı alevleri yok etti.
Yanan biz olduk alevler içinde.
Küllerimiz toprağa karıştı.
Hayat olduk yeni fidanlara.
Yuva yaptı kuşlar dalımıza.
Bülbüller ağıt yaktı bu halımıza.
Biz razı olduk, rızalık verdik doğamıza.
Toprağın özünü bildik.
Toprak bizden, bizde topraktan olduk.

Yollarımıza taş dizildi.
Taştan toprağa döndük.
Yüreğmiz humus oldu.
Kazmayla kazdılar, belle bellediler.
Tapanlayıp dümdüz ettiller.
Toprakta öze vardık.
Sabır bizim hanemize yazıldı.
Bizi tanımayanlara
Biz Baharda Sarı, pembe Çiçekler, Nevruzlar
Yazları ise kızıl güller verdik.
Bizde büyüyen ağacı kırsalarda.
Ağacımızı odun yapıp yaksalarda.
Biz rızalığımızda İkrarımızda kalırız.
Hayat veririz, beden alırız
Çünkü biz toprağın özündeyiz.

Bilirimki ben sizi unutamam.
Kollarımı açtım sizi hasretle beklerim.
Bilirimki sizde beni özlemişsiniz.
Bu hayat gurbetinde
Bir gün bana döneceksiniz .
Sizi kucaklıyacağım gün.
Yeniden doğuş gününüz olacak.
Çünkü ben toprak anayım.

Seyid Oğlu toprağa aşığız.
Hepimiz insanız hatta kardaşız.
Aynı yerde toprağa karışırız.
Belki bir fidan oluruz.
Kuş konar dalımıza.
Belki bin bir çiçeğimize.
Belki bir arı konar ortamıza.
Otda olsak, çayır çimende.
Bir ağaç bir böcek de olsak.
Yada suyla çamur olsak.
Belki boz bulanık sel oluruz.
Diyardan diyara, deryadan deryaya ulaşırız.
Çünkü biz toprağız.
Tortu olur bulanık suda dibe çökeriz.
Rüzgarda toz alırız,
Ateşle duman da olsak.
Sabır içinde toprak kalırız.
Çünkü toprak bizde,
Bizde toprağız.

16 Nisan 2018 Berlin Ali Koçak