Öyle şefkat doluydun kıyamazdın ümmete
Dua dua yağardın yaş dolu gözlerinle
Sevgin ummanlar kadar derindi yüreğinde
Ömrünü verdin kullar Rabbini sevsin diye
Sevdasın sen Efendim ümmetinin gönlünde

Kin bürümüş gözlere nur oldun birdenbire
Can sundular islamla şereflendiklerinde
Başka sevda girmedi gözlerinin içine
Herşeyden değerliydi saçının teli bile
Sevdasın sen Efendim nur bulan gönüllerde

Sümeyye şehit oldu hiç korkmadan uğrunda
Bilal işkence gördü koca taşlar altında
Musab Hakk’a yürüdü adın için Uhut’ta
Hamza canından geçti kanatlandı sonsuza
Sevdasın sen Efendim âşıklar diyârında

Güzeller Güzelinden bir lütufsun ümmete
Nur oldun gönderildin rahmet oldun bizlere
Lâin şeytana bile ümit oldun yerinde
Kâinat hayat buldu nûrani sözlerinde
Sevdasın sen Efendim can sunan yüreklerde

Ashabın arkadaştı Asr ı Saadet devrinde
Ahirzaman ümmetin kardeşindi nezdinde
Senin ümmetin olmak ne büyük şeref bize
Bizi de bekle n’olur mahşer günü kevserde
Sevdasın sen Efendim ezelden ebedlere

Mürselat hud süresi kor oldu yüreğinde
Kıyametin dehşeti yara açtı sînende
Saçların beyazladı bir gece birdenbire
Düsünürdün ümmeti halleri n’olur diye
Kurban olsun Efendim, ümmetin izlerine..

Selva DURMAZ EMİR

Hece şiirine merak saldığım ve ilk zamanlarda yazdığım 7+7 14’lü hece ölçüsünün sadece hece sayısını gözettiğim ayağı ve uyağı olmayan bu şiirimi seçki kurulu zannediyorum mânâsı ve muhtevâsı yönüyle güne layık gördü..Gönül sesime eşlik eden seçki kuruluna, sayfamı ziyaret edip yorum ve beğeni nezâketinde bulunan birbirinden değerli kalemlere teşekkürü bir borç bilirim..Kalbî selamlarımla..