İnsan


İnsan en dar vakitlerde.
İcindeki ses e kukak verip
Yüreğinin sesini duyandır
Ve kendi sesini unutmayan!
Her şeyden bağımsız olandır...

Zor zamanlarda arayış
Dost yarasına merhem
İlaçdır, dermandır, sevdigine
Aşılmaz derde çaredir
Kimi zaman
Güzel bir dost, ya da bir sevgili.

İnsan insanın “kimsesidir
Çoğu zaman yalnızlık
Kimi zaman
Yoldasıdır yola düşenin
Kimi zaman
Baskaldırıdır
İsyandır
Kimi zaman çığlık çığlığa
Zulümleri haykıran
Kimi zaman barıs elcisi
Yeri geldiginde
Göksünde onuru yumruklastırıp
Hürriye aşkı ile masaya vuran...

Gözlerine günesi emzirir bazen
Gıdası sevgi
kanatları rüzgardır
Bazen
güneşin atesine ulaş’mak ister.
Sevda atesleri de yanmak...

İnsan
Çorak sularda açan
nergiz çiçeğidir,
Bazen kozasına sığmayan
deli bir badem çiçegi!
Yol kenarlarında
Çigdem gelincik
Mor menekşe papatyadır..

Dişi erkek fark etmez
Kardelendir dağlarımız da
baharı müjdeleyen..

İnsan
Navroz çiçegidir
başeymez zemheriye!
Sebebidir aşkın
tatlı bir gülüşün
Dağın dağa uzattığı el
Bazen koyaklar boyu cosan sel
Bazen İçten içe gönül koyandır!
Bazen fırtına kar boran..

İnsan
zalıma boyun eymeden
Dag gibi bası dik duran
Meydan okuyan zulüm düzenine;
Doganın güzelliğinde güzellik
Çirkinliginde kavga
Bebelerin ilk bakıslarında umut
Göz yaşlarında sel dir insan...

Kimi zaman gül dalında yaprak
Kimi zaman gül dibinde toprak
Kimi zaman..
Zaman a
Mıh gibi yapışıp kalan ahmak
Kimi zaman hastir lan dangalak...

İnsan.
Güzelliktir,
Ayrı coğrafyaların icinde!
En güzeli ise
Kardes sofrasında ekmegi paylasmak..


Abdullah Oral.