2
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
771
Okunma
Göğün yüzünde kırağı çoğaldığından beridir geceleri
Varla yok arası sesleri dinledim
Uzandığım yeryüzünde
Seslerle örtünen bir yaşam bu
Ayak uçlarımdan kulağıma yayılan
Ve yalınlığın yalnızlığı kucaklamasıydı
Göğün titrek kırağısı
Söz dilden kesildi
Yol adımdan
İğne atsan düşmez yığınlıktaki evler, kentler içinde
Yığılıp düşen bir haykırış
Öyle kansız, yarasız
Denizin ortasında bir balıkçı kayığı
Tarlada büyüyen ayrık otları
Caddelerde birbirine değen omuzlar
Sesinizin üzerine kırağı düşüyor
İnsan elinden
Ve insan hiç olmamış gibi
Doğanın kucağında buzlarını eritip
Sesine kavuşan yaşam
Girip bir çocuğun kalbine
Kendine yuva yapıyor
Cevap Yaz