Çölleşmiş bir ormanda tavşanıyla, parsıyla,
Kendini aslan sanan çakallar dolaşmakta(!)
Dünyaya hükmetmenin dayanılmaz hırsıyla,
Çakallar birbiriyle gün be gün dalaşmakta.

Bir orman düşünün ki gökten yağmur yerine,
Her gün ölüm yağmakta, gömülürken derine.
Mazlumlar terk edilmiş en bahtsız kaderine,
Ölüm ile kol kola yaşama alışmakta.

Git gide ısınmakta, hava gergin ve sıcak!
Bir kıvılcım yeterli alevlenmeye ancak;
Bu ateşin içinde bütün orman yanacak.
Hayvanlar kıvılcıma bir şekil ilişmekte…

Oysa orman içinde bütün ağaçlar özgür,
Bütün hayvanlar dostça ve kardeşçe ve de hür,
Yaşasalar… Ne mümkün! Hava dolu siyanür;
Nefeslendikçe orman ölümle buluşmakta…

Coşari der, her canlı yaşasın ki yasaksız,
Yarınlara varalım korkusuz ve nifaksız…
Sorsanız kimse bilmez bu savaşta kim haksız,
Her akıl kendi ile gün be gün çelişmekte…

İbrahim COŞAR