Anladım sılayı çok özlemişim,
Sen istedin diye, çekip gelmişim,
Yoksa buralarda olmazdı işim;

Rastlamışım bir acayip iklime,
Yıllar sonra, yine düştün aklıma.


Sensizlik zor gülüm, yabanda, yazda,
Teselli bulmadım, şarkıda, sazda,
Düşündüm de, suçlu muyum biraz da?
Yıktın üstümüze onca cefayı,
Keşke, orda sürebilsen sefayı.

Bir tel burda kopar, bir tel uzakta!
Anlasaydın, gözlerime bakıp da?
Kalır mıydık, her ikimiz sokakta?
Gurbet bu ya, kimse bilmez derdini!
Az bulursun, insanların merdini.

Sana hasret düştü, bana ayrılık,
O günden bu yana, gönlümüz kırık,
Sen üzülsen, beni tutar hıçkırık!
Çoğu gitti, azı kaldı ne çare,
Sen yorgunsun, bense, burda biçare.

Ahdetmiştik amma, bizi ah tuttu;
Elde kalan, bir körpecik umuttu,
Onu da sevdiğim kör zaman yuttu;
Döndü devran! Ben dönemem geriye,
Aramadın, sormadın yar, ne diye?

Anasız kalmakmış, anı’sız kalmak,
Çıra gibi, sabahlara yakılmak,
Çınar gibi, ta kökünden yıkılmak!
Hak etmedim, yakma beni sevdiğim,
Kapıya, bacaya çıkma sevdiğim.

Çılgın Çoruh gibi, yıkma bendimi!
Mahkum ettim, ben, kendime, kendimi,
Senden sonra bağladılar, dilimi;
Gönlüm, bir kazan ki, fokurdamakta,
Ben mahir değilim, gönül kırmakta.




Hayrettin YAZICI