5
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
813
Okunma
Cisimleri
Renkleri boğuyor karanlık
Gecede
Bir köşede süs yoncası oluyorum
Zamanda hep geçmişi gören gözlerim
An içinde ellerim içi kaygan bir sakar
Yoktu bir anlamı yakınlığın, uzaklığın
İçteki harı tutuşturmak için bedene üflenen
Gelip geçiyor bir sine dolumunda
Soluduğumuz kin ve nefret
Haset ve aldanış
Yavaşça ölüyor her nefes alan
Dönmeye başladığı noktaya geliyor dünya
Günbegün
Derece derece uzaklaşıyor insan
Cana ve canlıya
Ve cansıza bakış açısından
Tüm perdeler kapandı
Evlerin dünyayı gören pencerelerinde
İnsanın harcı da biraz evden bozma
Her zaman diliminde
Yoktu bir anlamı anlam aramanın da
Da...