Yine hayellerimi ziyan ediyorsun
Kursağımda kalmış tebessümlerimle,
Yutkundukca hasretinin zehrini
Ciğerlerime kadar parçalıyorsun.
Yerli yersiz aklıma geliyorsun
Kah uykularımı bölüyor,
Kah düşlerimden vuruyorsun.
Bir benmişim gibi sevdaya tutsak,
Tüm benliğimi alt üst ediyorsun.
Durup durup zorluyorsun zihnimi
Ne zaman ben bu kadar SEN oldum
İki lokmamdan biri SEN oluyorsun
Aklıma her geldiğinde solumda
büyüyor, büyüyor Çoğalıyorsun.....
Ey yar şimdi yoksun ya
Hani bir daha olmayacaksın ya
Biz diye sen ve ben diye birşey kalmadı ya
Yürekten göze nehir gibi ırmak gibi
Sel olmaktasın.
Sönmeyen ateş dinmeyen ıztırap
Bitmeyen şiir gibi kaldın mısralarımda
kelimelerin anlatmaya gücünün yetmediği
Yarım kalmış hikaye gibi kaldın dudaklarımda
Hangi söz ruhumun canverişlerini anlatabilir ki?
Dili yokki yüreğin anlatsın sensizligin acısını....
Nezaman, nezaman ben bu kadar Sen oldum ?
Saklıyorum seni yüreğimin en kuytu köşelerine
Saklımdasın yar zulamdasın zulamda...
Pınar Güneş