acılı düşler gördük
ıssız gecenin koyakların da
tedirgin içimiz de bir çocuk


sığdırılmaz
bir özleme koca bir ömür
çivi izini tahtalı köyde sömür


gördük ki kara kuyular
nice aşklar acılar ayrılıklar
nice yağmurlarla akan ırmaklar
uzak yollar yolcular yolculuklar



sevdiğimiz vardı yüreğimizce
ruhumuz ki mavi çocuk üzdüğümüz
ırmaklarımız vardı gönlümüzce
suların da hayaller ile yüzdüğümüz
biz ki adem den havva dan nice
insan kavlini tarihten süzdüğümüz



mavisinden geçen ağlak bulutlar gibi
yalnız geçtik
beton kokan kentlerin bulvarlarından
ve ayrı düştük
köyümüzün evimden dağlarının yelinden
anamızın ekmeğinden
mavi yansımalı sevgilinin göz bebeğinden



iki dirhem bi çekirdek çocuklar gibi şen

hissetmeliyiz yeniden
______ vazgeçip teknikten teknolojiden
umutlar çekmeliyiz
______ ağlarla düşlerimizin denizinden
susturup ağıtları halaylara dönmeliyiz..



bir gün görmeyebiliriz
bir gün görüşemeyebiliriz
bir gün artık çok geç diyebiliriz
bir gün ölü karanfillere karışabiliriz


bu gidişin sonu muhakkak toprak
ne yüreği kördür insanın ne gözü korkak
sevmeye hiç bir mesafe engel olamayacak...