suskundu önceleri
azının inci beyazlıklarındaki kelimeler yorgundu
dünya küşmüs bir gün gibi o anı sabırla yonttu
dilinden alevler yükselirken o hep bekledi





birden konustu
en derin yüreğinden
bir ışlık gibi heyacan kat kat sevinçle
odanın her yerinde yankılandı



sözcükleri güneş gibi asildi
kucaklamı seni gökyüzlü yıldız yürekli
gecenin saati yedi kat semahı susturdu
sade bakışları masum kus gibi cıvıl cıvıldı




o gün mevsimler yeniden doğdu
sol yankılardaki acı duman ufukta kayboldu
gece karanlık yıllar gibiydi o yeniden nefes aldı
her yer beyaz lutuflar aydınlattı ay sanki o gün gülümsedi



o konuşunca
uzak olan memleket yakınlaştı
gökkuşağı gibi renk renk onun sesi
kirpikleri gözleri su gibi olan yüzü aydınlattı bu günü



kücük yürekli
o masum kus kanatlarıyla gökyüzüne merhaba dedi
öyle yüreği güzeldiki her seslenesi baharın sevgi cığlıkları gibiydi
ılık ılık rüzgarlar icinden secre aleme cığ gibi yer kapladı


o
konuştu...