ÇÖL UTANIR
Sen gittikten sonra burda kurudu bağlar vadiler.
Bülbül unuttu şarkıyı gül utandı bu arından.
Unuttu dünü bugünü yad ele gitti dediler.
Otlar çiçekler kurudu dağlar kavruldu harından.

Sordum yıldızlara aya ,sakladılar yüzlerini.
Döndüm yönümü güneşe ağlat dedi gözlerini.
Rüzgarlara el açmışım getirsin yar sözlerini.
Üzgün üzgün baktım güle bülbül ağladı zarından.

Çaresi yok bu hasretin ateş alıp bağrım yaktım.
Mecnun olup çöle çıktım seller gibi gözden aktım.
Ferhatın gürzü elimde başım alıp dağa çıktım.
Kaya düştü yamacından çığlar düşürdü karından.


Adını söyleyemedim düğümlendi laf dilimde.
Bekledim mum ışığında güllerim kaldı elimde.
Dertlerimi tazeleme konuşmayım bu halimde.
Dilim yönünü şaşırır sözler çıkar ikrarından.

Anlamama yardımcı ol söyle bileyim sadece.
El eldeyken yemin edip sonra gidişin bilmece.
Gitsen başka bir gönüle ağladım desen her gece.
Unutulur geçen günler can ayrılır mı yarından. ?

Nehir olmuştuk riyasız engel tanımaz akardık.
Biz ikimiz ayrılmazdık yüce dağlardan bakardık.
İki beden tek yürektik aynı sevdaya atardık.
Dese ayrıldı yürekler gül ayrılmaz baharından.
13/3/2018. H. Işık