akla birazcık olsun fikir sığdara bilseydik
belki gelmezdi başımıza
bunlar,
mesela
insan görüntüsünde yaratıklar
çerçevesiz karanlıklar
batan batana
dört köşe yarınlar,

kalbe birazcık olsun yürek soka bilseydik
yaşamazdık belki,
kalabalıklarda ki yalnızlıkları
sevdasız aşkları
bitip tükenen
o çoşkulu ihtirasları,

umuda birazcık olsun kanat taka bilseydik
nelere nasip olurduk
uçmaktan gayrı,
örneğin
takvimde ki tek toz pempe günlere
bir tek baharlara
indirgenen mevsimlerde,
aramaya gerek kalınılmayan
her köşe başında öpücük santrallarına,

zamana birazcık olsun vakit kata bilseydik
bakış açımız değişirdi,
değersiz her şey
kıymetlenirdi
saniyeler sene
seneler yüzyıllar olurdu,

ömre birazcık olsun hayat ekliye bilseydik
fark etmezdi nefes soluk,
can ruhta özgür
olurken
her dört yanımız güllük gülistanlık,
mutluluk
bulurdu insanda mekan,
ay ve yıldızları kıskanırcasına
güneş dahi batmak
istemezdi
artık...

(Berlin,05.04.2018)

Talat Özgen