kelam
bazen yapayanlız bir umut
çıplaklığa soyunmuş
bazen için boşaltılmış
bir kuş beyni
uçmaya çalışan
bazen
çöle bir imtiyaz
ağaçsız bir orman
bazen hedefsiz bir kurşun
yolunu şaşırmış,
hepsini toplasan
da nafile
bir
tahterevalliye koysan da,
yoksa
toprağına düşecek bir cemren
yoksa
aklın ziyası
zamanı aydınlatacak
penceresini açacak
veya
karanlığı
kapatacak bir kapın
gelince dört yol ağzına,

neylersin insan işte
tutunacal dal
arar
dayanacak duvar
avunacak teselli
varken için de onlarca dünyalar,
nedense koymuş arasına
nice nice denizler dağlar
aslında bir baksa yukarı
gök yüzünün mavisi hepsine yeter artar,

biraz da
bala çalsa sözleri
kelimelere kanat taksa
dilden dökülse nağmeler
ruhları okşarcasına
canları davet etse dansa
el ele kol kola
bitmez bir yolculuğun bazında,

ama nerde
nerelerde hiç var oralarda
yokluklara nispet yaparcasına
girmiş bir alamete
ha gece ha gündüz
dümdüz gidercesine...

(Berlin,04.04.2018)

Talat Özgen