’’Cangülü’’
Gülünce güller açan baharında
Gözlerinde yoğunlaşan nergis kokularıyla
Dost yüreğimi serinleten duyguların var ya
Yüreğinde öyle yangınlar da biliyorum
O ateş ki püsküren yanardağ bacaları az gelir
Lakin henüz kimse farkında değil o yangının
Oysa mutluluk var yüreğinde bilirim
Sevgi coşkusu katar, katar meydanlarda
Şu güzelliğine su serpen duygulu anılar
İç dünyanı aydınlatan mısraların
Ben de hissederim lakin ne mümkün
Uzanamam en ufak kıyılarına bile
Son pişmanlığım erken doğan Güneşimdir benim
Sadece sözlerden ibaret olan tutkularım
Oysa tutunmak isterdim kenarından
Bir tutam serinlik uğruna dallarına
O alev ki beni de yakar durur yıllardır
Atamam hic bir yerine yoksulluklarımın
Tutunurum sönen kıyısında küllerine
Bir karınca misali durağan
O gül yüzüne baktıkça aydınlanır yüreğim
Kararmış ırmağına boyun eğmişim uzaklarında
Bir tutam beyaz ve kırmızı gülüm
Cangülüm benim

Behçet Bük
5.4.2018 - Eskişehir