kızıl akşamlarda
yosun tutmuş
kımıltısız bir denizim
sessiz,sakin,keyifsiz
neşesi olmayan
sesi hiç duyulmayan...

kızıl ufukta
batarken akşam güneşi
ansızın denize ay düşer
gecenin yüzü kararır birdenbire
bir yıldız kayar yüreğimden
geceye hüzün yağar...

bir lodos fırtınası sonrası
koca bir çınarın gölgesinde
derin bir sessizlik hüküm sürer
uykusu kaçmış yalnızlığım
karanlığın en koyu yerinde
nasılda kımıldar içimde...

buz kesen bir havada
gönül mahzeninde çırpınır durur
kanadı kırık uçamayan düşlerim
ayaz gecelerin koynunda acıdan titrer
buzu henüz çözülmemiş
güz vurgunu yüreğim...

zemheri ayazında
kızılca kıyametler koparken ruhumda
yüreğimde hoyrat fırtınalar esiyor
günbegün benden ben gidiyor
ve ben,donmuş bakışlarımla bakakalıyorum
acımasızca tükenip giden nakdi ömrüme...

ey sabahı olmayan ayaz geceler...

kor ateşlerde yansam da geceler boyu
her hazanda dökülse de yapraklarım birer birer
geçse de ömrümüzün yarısından fazlası
kendimden vazgeçsem de ey sevgili,senden asla vazgeçmem
vazgeçmem masmavi düşlerimden
hiç tükenmeyen umutlarımdan,sevgimden vazgeçmem sevgili vazgeçmem

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 04.04.2018