göz gezdirdim cümlelere içimde garip bir hissiyat
oluşturdu, bende birden, nedenini anlamasam da!
ruhi bir daralma mı desem ya da sezgili bir boşluk
hüzünlü bir duygu yığınağı, sanki tam kavramasam da!

madem ki karışma diyorsun, her konuşmanda iki de bir
vehminden kurtulabilirsin, çıkıyorum isteğimle oyundan
hani oynardık ya körebece, söbelerdik elim sen de diye
el yerine konuşan dilin, hemde manaları büyük boyundan.

ben her şeye rağmen //
hep bir ümit der ve beklerdim gözüm sayfanda
sanki, yanımdaymış sın gibi, seninle hayal kurardım
yollar bakıyordu ufuklara, ufukların gözü yolda
sen üşümeyesin diye, kalbini ruhuma sarardım.

ve... her şeye rağmen //
hep senin özleminle hayal kurdum, kendime özgü dünyamda
ölüm yolcusuyum, kervanım yorgun, menzile ağır ağır giderim.
neden kelimeler ruhsuzlaştı ve anlamsızca dizildiler dimağımda?
söz yangının yüreğimi yakar, söylesene.! sana sensiz nasıl giderim ?

yusuferdoğan