bazen
kücülürsün kendinden
sokak büyür dar gelir yaşam
titrek oda suskunlaşır


icin
seninle konuşmaz
birşeyler gider ( icinden (
fark edemezsin


dolu olan yanın hafifler
sonra düzelirsin deli aklınla
normal insanlar gibi düşünürsün
alevler söner duyguların durur
mutlu olduğun her dakka sanki biter


ertelenme gibi
onu düşündüğün özlem kucaklamaz
ellerin boslukta yüreğin sakin bir kıyı gibi
dalgalar rüzgara küser sanki
her şey o arada kalır


yaşatamazsın artık onu
elinden gelen hüzün
yüreğinden bakan özün
canım dediğin her dakka erir


bir
daha o anlar
geri gelmez
meçbur kalırsın.



iç
sesin kışılır
dışın işe
güllük güneşliktir


gökkuşağı
icinde bir iz bırakır zaman
o artık senin bir yanındır
bitmez tükenmez


sona erer
ama
baska olmaz
artık


kabul edersin...