Sen hiç veda ettin mi arkadaş
İçin söküle, söküle döktün mü gözyaşlarını
İstese ömrünü avuçlarına birakacagin
Bin ömrun olsa hiç düşünmeden uğruna
Kurban edecegin birine
Sen hiç kendi gozyaslarinda boguldun mu
Gidisini izledin mi sevdiğinin
Ardından öylece bakarken
Buz kestimi nefesin•
Hücrelerine kadar kestimi soluğun ciğerlerini
Bedeninde Her zerren yer degiştirdimi
Ölüp ölüp dirildin mi
Sen hiç yıkıldın mı arkadaş
İçinin içine kazidigin sevdiğin
İçini parçaladimi vedalarla
Tükendin mi arkadaş
Son damlana kadar
Anlamsiz bomboş kaldımı hayat
Güneşin buz gibi dondurdumu yüreğini
Sen hiç yandinmi arkadaş
Kışın zemherisinde
Sen hiç gideni ugurladinmi
Elvedanin zehrini ictinmi kana kana
Dünya, hayat, yaşam degerini kaybettimi
Sen hiç ölmeden öldün mü arkadaş
Tükendin mi hiç damla damla
Hiç küstün mü baharlara
Çiçeklere ,kırlara
Kendine aynalarda yabancıymış gibi
Baktinmi hiç
Sen hiç tırnaklarınla kanattinmi etini
Dişlerin kilitlenip boğazın da cam kesikleri yuttunmu
Sen hiç umudunu keskin bıçaklarla dogradinmi
İdam ettinmi yarınlarını
Müebbet davaları verdinmi yüreğine
Sen hiç kazdın mı kendi mezarını
Gönüllü giydinmi kefenini
Girmek icin o dar soğuk toprağa
Diri diri gömdün mü kendini
Sen hiç yaşarken öldün mü arkadaş...?

Pınar Güneş