günaydın ey sevgili!
içimdeki yalnızlık giyindi
çiçeklenen ağaçlar gibi
yapraklar, çıplaklığı örttü
ham bir meyve kalmayacak dalımda...
umut
doğan güneşle başladı
batışı öğretti ve anlarında da bir gün bittiğini
insan gibi yalnızlıkta biliyor, kimsesizliğini...

günaydın ey sevgili!
hala bir fırtına balıkçı gemilerini batırıyor
emekçi tayfaları
bir vurgunla içine çekiyor...

sende giderken bir balıkçı gibi
limanda bıraktıklarına bakmalısın
yaşarken özlediğin, bazen de kırdığın insanlara
geri dönüş bir mucize olur, o tehlikeli sularda
tıpkı karaya dönüşen sevdalar gibi...

günaydın ey sevgili!
bu gün
ellerinin soğukluğu bitmeli
can gelmeli bakışlara
kapıların zili değişmiş, adresler yanlış çıksa da
çal, bir merhaba için
bak yabancı sandığın insana
kuş seslerini unutma!
onlar, yitirildiği günden beri kimsesiz...

günaydın ey sevgili!
işte çıkarıyorum üstümdeki yitik anıları
bir merhabayla siliyorum, bakışlardaki kayıtsızlığı
en sonunda dolduruyorum
ninni söyleyip gecenin teknesine
şiire,yaşamaya ve insana olan aklımın gözyaşlarını...geçmiş olsun!

İlknur Köknar (Sokak Kaçkını)