üç gece
hüzün döker yağmur
bulutların sırtından yavaşca eğilir
şimşek akar bir yanımda kıvılcım yankılar


suskun gün kırıldağ


toprağın gürü yelyesil
pempe bir visne yaprağı güneş sırtında
ilk bahar yelkemsi mavi gibi derince
sancı bereketi


beyaz erik ağacında umut düsergen




geceler rüzgarın ışlık eşliği
ay kımıldamadan gölge kanatlarıyla vurur
cıplak sabaha ar genis huku semahsız
ilk dem örterde savrulur sessizliği



ritimsiz vakti zehir


rüzgarın cınlanan ruhu
açdığı karanlığın üzerine
gökyüzü kızılca kıyamet parlıyordu
durgun mehtaba inat yıldızlar üsürde tutulur



düş alevleri şimdesiz soğuk ızdırap


birden büyürdü sanki
pencere kenarında sis aniden
kücülümsü yamaç damlacıkların yanında
ateş böcükleri sarardı durdu/icimsizlikle/



bir
yanın da
kuru sol yanım
kalırken



yalnız...