Hiç Alışamadım

Dünyanın kapısında azraille dost olsak,
Onca terkedenleri, kolayca sayamayız.
Hem sağdan hem de soldan, birer birer eksilsek,
Ölümlere alışır, dünyaya doyamayız.

Ağla gözlerim, durma! Halimize çok ağla!
Ağlamak yakışıyor senin kara rengine.
Zamanla istemeden, alışırsın ki sen de,
Sana da gülme gelir, hiç feryat duyamayız.

Soğuğa alışırız, aç aç yatmalara da;
Hem parasız kalmaya, hem sigarasızlığa.
Biz herşeye alışır, dayanırız zorluğa,
Şu dünyalık zevkleri, kanera koyamarız.

Acep ben farklı mıyım, alışmadım bir tanem?
Sensiz bir sessizlikle, dolup taştı ki hânem,
Artık, yıldız saymaya, sokaklara çıkamam,
Âlem günü gün etsin, kâlbimle uyamayız.

Senden bir davet alsam, koşardım adım adım,
Gözlerim hep yollarda, söylenmez ki hiç adım.
Senin dönmeğişine, inan alışamadım,
Biz şairler başkayız, asla da cayamayız.


13.12.2015

MEHMET SEMERCİO