TUT ELLERİMDEN
Nakış nakış işledim kalbime
Ulaşmaz art niyetler dengime.
Bir söz verdim ,sana ve kendime,
Köprüleri geçeriz TUT ELLERİMDEN.

Acıları ekmeğe katarız,
Hicranı pul diye satarız.
Yıkılırsak !bir şafak misalı kalkarız,
Hasrete inat TUT ELLERİMDEN.

Oynasa da kader binbir cefasını,
Bir yudumda içeriz sefasını.
Aldık say Rabbimin rızasını,
Bir ırmak gibi akarız,TUT ELLERİMDEN.

Ölüm gelsede bayram yaparız,
Vuslat denizinde yosunlar tutarız.
İncinen kalbe, serumlar takarız,
Bir yolcu misali TUT ELLERİMDEN.

Nameler düşer kırık sazımıza,
Ayrılık düşer belki yazımıza.
Yeminler eklenir sözümüze,
Kardelen yazında TUT ELLERİMDEN.

Tutkular da yaşarız bir sır misali,
Çöl sıcağına düşmüş gül misali.
Mısralara akan kul misali,
Kırk düğümü çözeriz TUT ELLERİMDEN.

Yaprak yaprak yeşil oluruz,
Toprak da bekleyen tohum gibi dururuz.
Martıların kanatların da yol buluruz,
Geçeriz karşıya elbet TUT ELLERİMDEN.

Yokluğun şafağında ışık saçarak,
Tüm acıları yıllarda unutarak.
Menzil dağlarında rüzğârı uyutarak,
Kendimizden geçeriz TUT ELLERİMDEN.
ZEHRA YÜCEL(17.3.2018)CUMARTESİ