sen gülünce tozarır duygular
her şey toz duman
yalnız sen güldükçe sevinir bu pervane
yalnız seni gördükçe neşeye boğulur
gözünün feri seninle yanar
seninle doyar
seninle kanar




senin cemalin de gülücükler batınca
yer karışır toprak küser kaskatı kesilir çiçekler
dili damağı yırtılır bulutların
kuşların kanatları kırılır
senin yüzünden zuhur eder kıyamet



sönünce yüzünde gülücükler
kabarır sinem hiddetlenir göğsüm
harap –bitap bir halde
içim cehennem nefesim alev fırtınası
için de ben kavrulurum




güneş ile ay arasına siner gündüz
güneş tutulur dolunay kararır
faydası yok artık yağan yağmurların
yüzlerce tufanın binlerce kasırganın
kuru çöle dönüşür gül bahçeleri
sönünce yüzünde gülücükler






senin bakışındır havaya düşen
seninle sararır papatyalar sarı yapraklar
baktığın yerde maviye boyanır gök
güneşin yüzü nurunla alev rengi
yer de sen gök te sen


senmişsin meğer miyarı gece ile gündüzün
senmişsin meğer ayım güneşim ışığım
senmişsin meğer toprağım göğüm yıldızım
senmişsin meğer su yağmur bahar kış
hiç kimse bilemez içimdeki sırları
benim esrarım ahımdan müteşekkil








bu kalp senden gizli değil
madaya izin yok kapıları kilitli
şifresi aşktır sevgidir sensin


kalbimin ışığı senmişsin meğer
içinde yanan ateşin pervanesiyim
seninle ışıldayan seninle tutuşan
tutsağıyım ufkumu aydınlatan kızılca denizin
her an izhar eder içindeki derdini
senden bir şeyler fısıldar
seni anlatır
yüzlerce kez binlerce kez


berdüş bir hale bürünür düşünceler
hamken pişen ben olurum
madaya kalan hüsrandır vesselam






ey gönlümün ilacı beni rezili rüsva eyleme
ne istersen veririm
madem ki bu göz seni gördü
bırak seni nazar eylesin



redfer