kirli
asfalttan önce
yıllardı


bir
kaç ağaçlık
bilmediğim bir mahalle
ufak
defek yaramazlık
her
yerde patlama sesi
o
gün anlardım bayramdı
ve
çocuktu o günler



yağmur yağardı
ben
ağlardım hiçlikle
penceremden onlara bakardım
o
gidişleri ağrıma gelirdi
icimden
düşerdi bilmediğim inlemeler
korkardım
gece gibi titrerdim
masanın altında yalnızlık
git
derdim kaybol
bakma öğle
icimden irkildi
kacaktı sıfatım
icim
dünden
dışım alacaklı


sonra




bir
zaman gecer gezer dolaşır
kücülürdüm
zaten ufaktım
elimde
dondurma gibi eriyen sıkıntı
bir
gülüşüyle güneş acardı
umudum
kalbimin hüzün melekleriğdi
gözüm
aclık nedir bilmez istek
akşam
gün ağırtısında annem sesi gel
olmaz




hüzün
dökerdi geceler
bakmadığım yıldızlar da
yalandım
koca bir baskalaşım gibi
anlatmam
o günler ürkek kaldı ölümsüzlükle
aklıma
bile gelmez şimdi
ben
gitdiğim yerden bir daha kalmam
derdim
insan biraz kısalırmış kendine
anlamadım
bir zordu aklım kıtdı salaklığım
neden
bir gün feci düştü üç gün koma oldum
gözlerim
o yüzden yuvarlık cam kenarı
ben
hiç sevmedim çocukluk
alıştım
bir kaç güzelliğe onlarda ayrıldı
gittiler
ben hiç gitmedim hep yaşatdım
küsdüm
kırıldım hırpalandım
bir kaç gün acıdım kendime
sonra
güldüm ağlarken sevinçsiz
bir
türlü ölemedim kendime
bu gün iyi değilim
acı, ktım
hiç...


Gitmem
Gerek
buğulu
gün...