Ey hayat, ne yalancısın
her an biri için bitiş
bir diğeri için başlangışsın
Bir sürü avuntun var senin, bir sürü hayal köşen
sen değil misin o kadar pembe düşlerle bir anda tükenen
ve tüketen ,insanı farkına bile varmadan
ölümü unutmamızın en yalan gerçeği sen değil misin

Eyyy hayat, en hüzünlü yanım
yaşantımın başı
ne gariptir ki aynı zamanda en son durağım
kocaman bir hapishane değilde nesin sen
kalmadı sayende gülebileceğim tek mutlu anım
fidandım, kuruttun beni
bacaklarım yoruldu, yapraklarım yoruldu
sıkıca kök saldığım topraklarım bile yoruldu
eyyy acımasız canavar
seni düşünmekten beynim durdu
yok hayat yoookkk
bu yağmurda fazla bana bu rüzgarda
yoruldum tutmuyor elim
bıraktım ipini eyy hayat eyy ıslak cadde
garibanın belası
zenginin en tatlı rüyası
eyy hatalar denizi
anlımda ki yorgunluk izi
sen değil misin son durakta yalnız kalmak
bende yakalandım ağına
çırpındıkça sıkıyorsun
boğuyorsun çırpındıkça
seni yaşamak ne kadar korkutucu
ne zaman mutlu olsam umutsuzluk olmadı mı hep sonucu
sen değilmiydin bu yolu yürü diye önüme koyan
bir avuç gözyaşı kaldı gözlerimde gerçeğe dair
sadece onlara inanıyorum
bütün sevdiklerimi söküp aldın benden
yenilerini vermeye çalışıyorsun
beni ayağı kaldırıp
tekrar yıkmaktan mı zevk alıyorsun
eyy hayat küstüm seninle , küstüm kendimle
ya sen çok açımasızsın
ya ben çok dayanıksız